چادر مسافرتی Diaries

از دید شریعتی، امامان شیعه بهویژه حسین بن علی، پرچم قیام و مبارزه را به این خاطر برافراشتند تا خلفای فاسد وقت را که اهداف اصلی اسلام و نظام توحیدی را به فراموشی سپرده بودند، گرفتار سازند. او در تشریح دیدگاه سیاسی خود، حتی روحانیون غیرسیاسی و میانهرو را مورد بازخواست قرار میداد و گروه نخست را به ترک تکالیف شرعی خود، پناه بردن به حوزههای علمیه و پذیرفتن نظریهٔ جدایی دین از سیاست که از دید او توطئه «امپریالیستها» بود، متهم میکرد. این دو حادثه، تجلی دو نیروی حاضر در جنبش انقلابی محسوب میشد که یکی طبقهٔ متوسط حقوق بگیر و جایگاه اعتراض سیاسی آن یعنی دانشگاههای مدرن و دیگری طبقهٔ متوسط متمول و سنتی و مراکز سازمانهای اجتماعی-سیاسی آن یعنی مدارس علوم دینی سنتی (حوزههای علمیه) و بازار بود. علاوه بر شریعتی گروههای دیگری از جمله نهضت خداپرستان سوسیالیست و جنبش آزادیبخش مردم ایران (جاما) نظیر محمد نخشب، کاظم سامی و حبیبالله پیمان نزدیک به این گفتمان به فعالیت سیاسی میپرداختند. در اواسط دههٔ ۱۳۵۰، همزمان با شدت گرفتن بحران اقتصادی در قالب تورم حاد و اقدامات مخرب حزب رستاخیز در مقابله با آن، بحران دیگری به شکل اعمال فشارهای خارجی بر رژیم شاه، به منظور وادار ساختن آن به تعدیل کنترلهای پلیسی و رعایت حقوق بشر در ایران، به وقوع پیوست.

بارتولد، ولادیمیر، ۱۳۷۲، تذکره جغرافیای تاریخی ایران، ترجمه حمزه سردادور، انتشارات توس، چاپ سوم، تهران. از جمله ادارهٔ ایستگاه رادیویی پیک ایران، انتشار منظم دو مجلهٔ «مردم» و «دنیا» و بعدها نشریهٔ نوید و همچنین ایجاد هستههای زیرزمینی کوچکی در دانشگاه تهران و مناطق نفتی. بازاریان همچنین، پشتیبانی مالی بسیاری از اعتصابهای دانشجویی و بعد از آن اعتصابهای گستردهٔ کارگری و همچنین حمایت مالی خانوادههای کشتهشدگانِ درگیریهای سال ۵۷ را برعهده گرفتند. در اسفند سال ۱۳۵۳، شاه با وجود مخالفت پیشینش با ایجاد نظام تکحزبی، ضمن انحلال دو حزب «ایران نوین» و «حزب مردم»، «حزب رستاخیز» را تشکیل داد. گرچه جنبش چریکی نتوانست رژیم را سرنگون کند، در اواخر سال ۱۳۵۶، با به حرکت درآمدن موج انقلاب و آزادی زندانیان سیاسی، چریکها بهویژه فداییان، در موقعیت بهتری قرار گرفته و به جذب نیروهای جدید و انبارکردن سلاح پرداختند و در ۲۰-۲۲ بهمن ماه ۱۳۵۷ (تقریباً در هشتمین سالگرد واقعهٔ سیاهکل)، هنگام پایان کار رژیم پهلوی، آخرین تیرهای خلاص خود را به جسد نیمهجان رژیم شلیک کردند. حزب دانشجویان پیرو خط امام را «جوانان مبارزی» خواند که «بیانگر صبر به پایان رسیده مردم در نبرد با امپریالیسم» بودند. گروههای مذهبی که پیرو مشی نواب صفوی و پس از سال ۱۳۴۲ از پیروان روحالله خمینی بودند.

چهار سال پس از تشکیل گروه، ساواک در آن نفوذ کرد و موفق شد تعدادی از اعضا از جمله جزنی را دستگیر کند. روزنامه همشهری در مقالهای به قلم سید محمد مرندی استادیار دانشگاه تهران از رسانههای غربی به دلیل بزرگنمایی ادعای خود خوانده روحانیت وی و نادیده انگاشتن سایر اقدامات او از جمله خروج از تشیع و پناهندگی به استرالیا انتقاد کرد. او برای ترمیم، نوسازی و زیباسازی حرمهای امامان و امامزادگان شیعه از جمله حرم حسین بن علی، حرم عسکریین و علی بن موسیالرضا اقداماتی انجام داد. گاو باره پایتخت را از مازندران به گیلان انتقال داد و از گیلان تا گرگان عمارات و قصرهای عالی ساخت. با این حال این گروه، در سالهای ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۶، به دلیل اجرای سیاستهای نامطلوب حکومت در خصوص بازار و نهادهای مذهبی به عرصهٔ سیاست کشیده شدند. او رابط روحانیون و جبههٔ ملی بود و به دلیل همبند بودن با انقلابیون غیرمذهبی در زندان قادر به درک آنان بود. وی پس از کودتا، برخلاف دیگر روحانیون، به عنوان روحانی سرشناس پشتیبان جبههٔ ملی در تهران شناخته میشد. پیشینهٔ دیگر گروه چریکی اصلی «سازمان مجاهدین خلق» نیز همچون فداییان خلق به اوایل دههٔ ۱۳۴۰ بازمیگشت، با این تفاوت که افراد سازمان فدایی اغلب از اعضای سابق حزب توده یا جناح مارکسیست جبههٔ ملی بودند، اما سازمان اسلامگرای مجاهدین را اعضای سابق جناح مذهبی جبههٔ ملی بهویژه نهضت آزادی تشکیل میدادند. Th is a᠎rticle has been c re​ated  by G​SA Co ntent Ge᠎nerator  DE MO.

حائز اهمیت بودن برند ساخت چادر مسافرتی به افراد این امکان را داده است که آن ها با داشتن راحتی بتوانند در تایم طولانی داخل محصول قرار بگیرند و همچنین برخی از قابلیت ها نیز شامل حال این چادر مسافرتی شود. طالقانی بر این باور بود که تشیع اساساً با استبداد مغایر و با دموکراسی و همچنین سوسیالیسم موافق و سازگار است. خمینی میگفت برای احتراز از فاجعه، آمریکا باید به ارتش ایران و بختیار بگوید که دست از دخالت در امور ایران بردارند؛ و ترجیحش این است که راهحلی مسالمتآمیز برای حل معضل ایران سراغ کند. در همین اوان، جیمی کارتر در کمپین انتخاباتی خود برای انتخابات ریاستجمهوری آمریکا در سال ۱۹۷۶ میلادی (۱۳۵۵)، بر اهمیت مسئلهٔ حقوق بشر در ایران برای ایالات متحده، تأکید کرد. حسن شریعتمداری میگوید: دکتر ناصرمیناچی که از مؤسسین حسینیه ارشاد و جزو هیئت مدیره دارالتبلیغ اسلامی بود، در اواخر سال ۵۵ به آمریکا مسافرت کرده بود. در تیرماه نیز چهل تن از شخصیتهای ادبی و روشنفکران در نامهای به هویدا، از سرکوبی و سانسور فعالیتهای فرهنگی و ادبی توسط ساواک، انتقاد کردند و کانون نویسندگان ایران را که از سال ۴۳ سرکوب شده بود، احیا نمودند. در اردیبهشت ۱۳۵۶، ۵۳ حقوقدان - بیشتر از هواداران مصدق - با فرستادن نامهای سرگشاده به کاخ شاه، از دخالت او در کار دادگاهها و قوهٔ قضائیه انتقاد به عمل آوردند.